XHızlı Arama
COVID-19 Döneminde Araştırma Görevlilerinin Uyku Kalitesi ve Tükenmişlik Düzeylerinin Değerlendirilmesi
Zehra Çetin1, Kamile Marakoğlu1, Muslu Kazım Körez21Selçuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Konya, Türkiye2Selçuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyoistatistik Anabilim Dalı, Konya, Türkiye
Amaç: Nüfusun büyük bölümünü etkileyen pandemi dönemlerinde, en ön safta yer alan kişiler sağlık çalışanlarıdır ve bu nedenle fiziksel ve ruhsal açıdan etkilenme riskleri normal popülasyona oranla çok fazladır. Bu çalışmada, COVID-19 döneminde Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde görev yapan araştırma görevlilerinde uyku kalitesi ve tükenmişlik düzeyinin değerlendirilmesi amaçlandı.
Yöntem: Çalışmaya Selçuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi’nde 15.02.2021 ile 14.06.2021 tarihleri arasında, pandemide aktif olarak görev yapan 337 ve görev almayan 41 kişi olmak üzere 378 araştırma görevlisi dâhil edildi, doğum izninde olanlar, uzman olanlar, üniversiteden ayrılanlar çalışmaya alınmadı. Yüz yüze görüşme veya online yöntemle uygulanan ankette 57 sorudan oluşan Sosyodemografik Bilgi Formu, Maslach Tükenmişlik Ölçeği ve Pittsburgh Uyku Kalitesi Ölçeği uygulandı.
Bulgular: Çalışmada yer alan 378 araştırma görevlisinin %49,7’si kadın, %50,3’ü erkekti. Yaş ortalaması 28’di ve %5’i Temel Tıp Bilimleri, %60,9’u Dâhili Tıp Bilimleri, %34,1’i Cerrahi Tıp Bilimlerinde görev yapıyordu. Araştırma görevlilerinin günlük ortalama çalışma süresi ortalama 9 saat, haftalık çalışma süresi ortalama 75 saatti. Araştırma görevlilerinin geceleri ortalama uyku süreleri 6,5 saatti ve %54’ü 7 saatten az uyuyordu. Günlük çalışma süresi 8 saatin üzerinde olanların, haftalık çalışma süresi 45 saatin üzerinde olanların uyku kalitesi daha kötüydü ve tükenmişlik puanları daha yüksekti (p<0,001). Duygusal tükenme ve duyarsızlaşma puanları arttıkça uyku kalitesinin kötüleştiği görüldü(p<0,001). Pandemide görev almanın uyku kalitesini etkilemediği görülürken, duygusal tükenme ve duyarsızlaşma puanlarını arttırdığı belirlendi (p=0,686, p=0,038, p<0,001).
Sonuç: Bu çalışmada, pandemide görev almanın tükenmişlik alt boyut puanlarını arttırdığı saptanmıştır. Günlük ve haftalık çalışma süresi arttıkça araştırma görevlilerinin uyku kalitelerinin kötüleştiği ve tükenmişlik puanlarının daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Araştırma görevlilerinin uyku kalitesi kötüleştikçe tükenmişlik alt boyut puanlarının arttığı saptanmıştır.
Evaluation of Sleep Quality and Burnout Levels of Research Assistants During COVID-19 Period
Zehra Çetin1, Kamile Marakoğlu1, Muslu Kazım Körez21Selçuk University, Faculty of Medicine, Department of Family Medicine, Konya, Türkiye2Selçuk University Faculty of Medicine, Department of Biostatistics, Konya, Türkiye
Objective: During pandemic periods that affect most of the population, the people on the front lines are healthcare workers and therefore their risk of being physically and psychologically affected is much higher than the normal population. This study aimed to evaluate the sleep quality and burnout level of research assistants working at Selçuk University Faculty of Medicine during the COVID-19 period.
Methods: The study included 378 research assistants at Selçuk University Faculty of Medicine between 15.02.2021 and 14.06.2021, including 337 people who actively worked in the pandemic and 41 people who did not take part in the pandemic. Those who were on maternity leave, those who were specialists, those who left the university, Those who did not volunteer were not included in the study. The Sociodemographic Information Form consisting of 57 questions, the Maslach Burnout Scale and the Pittsburgh Sleep Quality Scale were applied in the survey, which was applied via face-to-face interview or online method.
Results: Of the 378 research assistants in the study, 49.7% were women and 50.3% were men, the median age was 28, and 5% worked in Basic Medical Sciences, 60.9% in Internal Medicine Sciences, 34% in Internal Medicine. 1 of them was working in Surgical Medical Sciences. The median daily working time of research assistants was 9 hours, and the median weekly working time was 75 hours. The median nightly sleep duration of research assistants was 6.5 hours, and 54% slept less than 7 hours. Those whose daily working hours were over 8 hours and those whose weekly working hours were over 45 hours had worse sleep quality and higher burnout scores (p<0.001). As emotional exhaustion and depersonalization scores increased, sleep quality worsened (p<0.001). While working in the pandemic did not affect sleep quality, it was found to increase emotional exhaustion and depersonalization scores (p=0.686, p=0.038, p<0.001).
Conclusion: In this study, it was determined that taking part in the pandemic increased burnout subscale scores. It was found that as daily and weekly working hours increased, research assistants’ sleep quality worsened and their burnout scores were higher. It was determined that as research assistants’ sleep quality worsened, their burnout subscale scores increased.
Makale Dili: Türkçe