Assessing adolescents admitting to adolescent counseling & health center with Beck Depression Scale and CES Depression Scale

Aim: Beck Depression Scale (BDI) and CES Depression Scale (CESD-R) are most frequently used depression scales in adolescents. The aim of this study was to find the prevalence of depression and related factors in adolescents admitting to Adolescent Counseling&Health Center. Materials and Methods: Adolescents (n=103) admitting to Adolescent Counseling&Health Center in April 2015 - June 2015 period were included the study. BDI and CESD-R were completed by adolescents aged 12-19 years. Data was analyzed using SPSS 20 demo program. Results: Mean age was 15.18±1.63 (12-19) years. Of participants, 68,9% (n=71) were female, 69.9% (n=72) were high school students, 68.9% (n=71) had monthly family income of 1000-3000 Turkish Liras, 95.1% (n=98) had both parents alive, 65.0% (n=67) had parents living together, 83.5% (n=86) had nuclear family structure, 64.1% (n=66) would not take exams of LYS or TEOG that year. Their mean BDI score was 15.82±9.33 (1-45) and mean CESD-R score was 23.70±11.71 (4-52). According to BDI results; 28.2% (n=29) of participants had minimal depression, %35.0 (n=36) had mild depression, 27.2% (n=28) had moderate depression, and 9.7% (n=10) had severe depression. According to CESD-R results; 31.1% (n=32) of participants were normal, 22.3% (n=23) had border depression, and 46.6% (n=48) had severe depression. Conclusion: Adolescents do not tend to visit primary care health centers for their psychiatric problems. Adolescents and their families need to be informed that depression can be diagnosed and treated in primary care.

Ergen danışma merkezine başvuranların Beck Depresyon Ölçeği ve CES Depresyon Ölçeği ile değerlendirilmesi

Amaç: Ergenlerde en sık kullanılan depresyon tarama ölçeklerinden ikisi Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve CES Depresyon Ölçeği (CES-DÖ)’dir. Çalışmamızda birincil olarak ergen danışma merkezine başvuranların depresyon sıklığının bu iki ölçek kullanılarak belirlenmesi ve risk faktörü olabilecek sosyodemografik özelliklerin ortaya konması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Nisan 2015 - Haziran 2015 tarihleri arasında Gençlik Danışmanlık ve Sağlık Hizmet Merkezi’ne başvuran ergenler çalışmaya alınmıştır. BDÖ ve CES-DÖ 12-19 yaş arası ergenlere uygulandı. Verilerin analizinde SPSS 20 demo paket programı kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya 103 kişi dahil edilmiş olup, yaş ortalamaları 15,18±1,63 (12-19) yıl idi. Katılımcıların %68,9’u (n=71) kız, %69,9’unun (n=72) eğitim düzeyi lise, %68,9’unun (n=71) aylık hane geliri 1000-3000 Lira arasında, %95,1’inin (n=98) anne ve babası hayatta, %65,0’ının (n=67) anne ve babası birlikte yaşamakta, %83,5’i (n=86) çekirdek aile yapısına sahip, %64,1’inin (n=66) anketin yapıldığı yıl içerisinde Temel Eğitimden Ortaöğretime Geçiş Sistemi Sınavı (TEOG) veya Lisans Yerleştirme Sınavı (LYS)’na katılmayacak olduğu saptandı. Uygulanan ölçekler ince-lendiğinde; BDÖ ortalama değerleri 15,82±9,33 (1-45), CES-DÖ ortalama değerleri 23,70±11,71 (4-52) olarak hesaplandı. BDÖ’ye göre; katılımcıların %28,2’si (n=29) minimal depresyon, %35,0’ı (n=36) hafif depresyon, %27,2’si (n=28) orta depresyon, %9,7’si (n=10) şiddetli depresyon sınıfında yer aldı. CES-DÖ’ye göre; katılımcıların %31,1’i (n=32) normal, %22,3’ü (n=23) sınırda depresyon, %46,6’sı (n=48) ileri depresyon sınıfında yer aldı. Sonuç: Ergenler psikiyatrik problemleri için birinci basamak sağlık kuruluşlarını yeterince tercih etmemektedirler. Ergenler ve aileleri birinci basamakta depresyon tanı ve tedavi hizmeti alabilecekleri konusunda bilgilendirilmelidirler.